Feeds RSS
Feeds RSS

Σάββατο 28 Νοεμβρίου 2009

Η πιο λάθος οπτική...

 

Xθές μιλούσα με μια φίλη μου περί σχέσεων, και συγκεκριμένα
για ένα κοντινό μου πρόσωπο.
Της έλεγα το πόσο περίεργο μου φαίνεται για κάποιον με τόσο τρυφερά και ειλικρινή αισθήματα όπως αυτός να μην έχει δεθεί συναισθηματικά με κάποια στο παρελθόν.Γιατί για μένα δεν είναι δικαιολογία οτι δεν συνάντησες κάποιον που να αξίζει τον κόπο, δεν χρειάζεται να ναι τέλειος κάποιος για να τον αγαπήσεις, η αγάπη σου τον κάνει τέλειο.
Και με αφορμή αυτό, μου ξεκίνησε μια κουβέντα που μου προκάλεσε έκπληξη, γιατί δεν μπορούσα να σκεφτώ οτι μπορεί να βλέπει την αγάπη έτσι κάποιος.
Γιατί μέχρι τώρα θεωρούσα δεδομένο οτι όλοι την βλέπουν με τον ίδιο τρόπο. Ερωτεύεσαι, θες να έχεις τον άλλο δίπλα σου όοοοσο περισσότερο γίνεται, θες να μάθεις τα πάντα για αυτόν, τα πάαααντα, και γνωρίζοντας τον καλύτερα, με τον καιρό, είτε αρχίζεις να τον αγαπάς είτε φεύγεις γιατί ξεθυμαίνοντας ο ενθουσιασμός είδες πως δεν υπήρχε τίποτα περισσότερο να σε δένει μαζί του.Όλα μέσα στη ζωή είναι...

Μου είπε λοιπόν, οτι πως γίνεται να αγαπήσεις κάποιον όταν δεν ξέρεις αν σ'αγαπάει αυτός? Και να του εμπιστευτείς τον βαθύτερο εαυτό σου όταν δεν ξέρεις αν αύριο μεθαύριο θα φύγει? οτι γιατί να μπείς σε τέτοια ταλαιπωρία??

Κι εγώ αρχικά δεν ήξερα τι να απαντήσω, μου φάνηκε τόσο αυτονόητο το πόση αξία έχει να αγαπάς και να αγαπιέσαι που δεν ήξερα τι να πω.
Μου φάνηκε εγωιστική αρχικά η αποψή της, να έχεις την απαίτηση αρχίζοντας μια σχέση να σε αγαπήσει ο άλλος για να μην πληγωθείς εσύ, αλλιώς τον απορρίπτεις και μένεις μόνος σου στην ησυχία σου.Ούτε εσύ μπορείς να εγγυηθείς το ίδιο.Ένα ρίσκο είναι όλα.
Συμβόλαιο είναι η αγάπη? 
Θα σου δώσω 5 κιλά αγάπη και απαιτώ να μου δώσεις τα ίδια??
Μετά, σκέφτηκα οτι όλη αυτή η στάση είναι ένας τεράστιος φόβος. Που εξαιτίας του έχανε οτι καλύτερο.
Αν δεν είναι η αγάπη οτι καλύτερο υπάρχει στη ζωή τότε τι είναι?????
Για να πάρεις αγάπη όμως, πρέπει να δώσεις, πρέπει να αφήσεις τον εαυτό σου ελεύθερο και να ανοιχτείς στον άλλο.Ακόμα και αν φοβάσαι οτι μετά μπορεί να μετράς πληγές.Δεν γίνεται αλλιώς!
Δεν ξέρω αν την έπεισα,αλλά ξέρω οτι έτσι είναι. Έτσι πρέπει να είναι!
Και αξίζει να το ζήσεις είτε τελειώσει νωρίς, είτε σε κάνει κομμάτια... ότι και να γίνει.
*** Ξέρω οτι θα τα διαβάσεις όλα αυτά.Δεν είναι η αποψή μου απλά, δεν είναι ότι τα βλέπω όλα μέσα απο ένα ροζ συννεφάκι και επιφανειακά όπως μου λες συνήθως,
 έτσι είναι.Και εσύ είσαι αυτή που θα χάσει αν δεν το καταλάβει.








2 σχόλια:

A.G.Selena είπε...

Υπέροχο!!!!!!!!!!!!!!!!
Είναι ότι ακριβώς πιστεύω κι εγώ.
Τα είπες όλα σε μερικές γραμμές,έτσι απλά!!!
Λυπάμαι όσους φοβούντε να αγαπήσουν γιατί ίσως πληγωθούν.Είναι πολύ κρίμα να χάνουν έτσι κάτι τόσο όμορφο και πολύτιμο!!!
Όταν δίνεις αγάπη την παίρνεις πίσω διπλή.Έτσι πιστεύω εγώ κι ας με πουν ρομαντική κι ας με πουν ότι θέλουν...

Καλώς σε βρήκα!Τέλειο το μπλογκ σου και με την παρούσα ανάρτηση κέρδισες μια θέση στην εκτίμησή μου!!!Καλημέρα!

ifigenia είπε...

Kαλημέρα Selena!
Xαίρομαι που συμφωνείς μαζί μου.Ωστόσο καθένας είναι ελεύθερος να σκέφτεται και να πράτει όπως θέλει, αυτός είναι που θα έρθει αντιμέτωπος κάποια στιγμή με τα λάθη του και τα σωστά του.Όλοι είμαστε διαφορετικοί!
Αυτή είναι η μαγεία!
Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
Θα τα πούμε "στις μοναξιές σου!"

Δημοσίευση σχολίου

Mπορείς να αφήσεις κι εσύ το σχόλιο σου εδώ!