Η αγάπη που πάει - πως σκορπίζει - πως σπάει

Η νύχτα και τα αστέρια παίρνουνε φωτιά

μα εμένα η ψυχή μου κρυώνει

σηκώνεται μια δίνη στον ορίζοντα

θα είναι της αγάπης μας η σκόνη

το πρώτο,πρώτο γέλιο σου να 'ρχότανε

στα χείλη μου για λίγο να γελούσε

εκείνη η στιγμή που σ'ερωτεύτηκα

στο σώμα μου για πάντα θα διαρκούσε

H αγάπη που πάει

πως σκορπίζει πως σπάει

πως τελειώνουν δυο άνθρωποι μόνοι

δεν μπορεί ολα αυτά που μετράμε αγκαλιά

σε μια ώρα να γίνονται σκόνη!

η αγάπη που πάει

πως σκορπίζει πως σπάει,

δεν μπορεί κάτι μένει

με ότι μένει λοιπόν, πάνω στο παρελθόν

σ'αγαπώ σ'αγαπώ κολλημένη....

Θα πάρει ο αέρας τα κομμάτια μας

τους δυο μας θα σκορπίσει ως το φεγγάρι

θα λιώσει το φεγγάρι απο τη θλίψη μας

κι ενα κενό τη θέση του θα πάρει

H αγάπη που πάει

πως σκορπίζει πως σπάει

πως τελειώνουν δυο άνθρωποι μόνοι

δεν μπορεί ολα αυτά που μετράμε αγκαλιά

σε μια ώρα να γίνονται σκόνη!

η αγάπη που πάει

πως σκορπίζει πως σπάει,

δεν μπορεί κάτι μένει

με ότι μένει λοιπόν, πάνω στο παρελθόν

σ'αγαπώ σ'αγαπώ κολλημένη....