Και κάπου εδώ τελειώνει και το καλοκαιράκι...
Η θερμοκρασία γύρω και ο αέρας δεν μπορούν να σ'αφήσουν να ξεχάσεις πως μπήκαμε στο φθινόπωρο και οσονούπω καλό μας χειμώνα..
Όπως και να χει, για μένα ήταν ένα πολύ όμορφο καλοκαίρι.Αφού είχα εσένα δίπλα μου.Και αυτό το καλοκαίρι...Το δεύτερο μας καλοκαίρι μαζί.Πόσο διαφορετικό απο πέρσι,αλλά πόσο απίστευτα όμορφο.
Πόσο θέλω να ρουφάω την κάθε στιγμή μαζί σου,πόσο ανυπομονώ για την επόμενη μέρα που θα σε δω.
Μαζί σου ξέρω πως κάθε μέρα που θα έρθει θα είναι ακόμα πιο όμορφη!
Όσο έχω αυτή τη ζεστή αγκαλιά σου να με κλείνει μέσα της, κάθε μέρα για μένα θα είναι καλοκαίρι!
Τετάρτη 1 Σεπτεμβρίου 2010
Τρίτη 3 Αυγούστου 2010
...
.
To τελευταίο πράγμα που θέλω είναι να σε πληγώνω...
Δεν βλέπεις οτι έτσι πληγώνομαι κι εγώ?
Δεν ξεχνάς...
Γιατί δεν μπορείς να ξεχάσεις επιτέλους?
ποιό το νόημα τώρα που -ξέρεις- οτι εσύ είσαι ότι πραγματικά χρειάζομαι?
Δευτέρα 2 Αυγούστου 2010
O έρωτας? το τέλειο.
"O έρωτας;
Ψάχνει να νιώσει την ψυχή να γοητεύεται,
να ερεθίσει τ' άψυχα χωρίς ντροπή,
να δώσει και να δώσει χωρίς ν' αφήσει τίποτα.
Να ξεχειλίσουν οι αισθήσεις, να πνιγείς στην ηδονή.
Να χάσεις και το τέλος, να ξεχάσεις την αρχή.
Ο έρωτας είναι η ανάγκη της ψυχής μας που αφουγκράζεται. Με την πρώτη ευκαιρία θα βγει να μας θερίσει.
Ο έρωτας είναι εκείνο που παραμονεύει στην σκιά.
Το πιο μάταιο απ' όλα τ' άλλα. Το τέλειο."
Απο το βιβλίο "Οι κομπάρσοι της ηδονής" της Εύας Ομηρόλη
Ψάχνει να νιώσει την ψυχή να γοητεύεται,
να ερεθίσει τ' άψυχα χωρίς ντροπή,
να δώσει και να δώσει χωρίς ν' αφήσει τίποτα.
Να ξεχειλίσουν οι αισθήσεις, να πνιγείς στην ηδονή.
Να χάσεις και το τέλος, να ξεχάσεις την αρχή.
Ο έρωτας είναι η ανάγκη της ψυχής μας που αφουγκράζεται. Με την πρώτη ευκαιρία θα βγει να μας θερίσει.
Ο έρωτας είναι εκείνο που παραμονεύει στην σκιά.
Το πιο μάταιο απ' όλα τ' άλλα. Το τέλειο."
Απο το βιβλίο "Οι κομπάρσοι της ηδονής" της Εύας Ομηρόλη
Τρίτη 27 Ιουλίου 2010
οι πιο όμορφες διακοπές.....
τα χέρια σου είχαν κιόλας φτιάξει μια αγκαλιά.
Κι όταν καθόμουν πίσω στο μηχανάκι,εσύ το νου σου τον είχες αν κρατιέμαι καλά,
και έπαιρνες το χέρι μου να το ακουμπήσεις επάνω σου μην πέσω.
Γελούσες και γέλαγαν με σένα όλα γύρω...
Σκαρφάλωνες ψηλά.
σκαρφάλωνες να σκαλίσεις μια καρδιά,
"Φ+Ι"
ψηλά στο βράχο,
για να χωρέσει η καρδιά μας δίπλα στο φεγγάρι.
Κι όταν ανεβήκαμε όλα εκείνα τα σκαλιά του κάστρου,
και φτάσαμε στο εκκλησάκι έχοντας πια νυχτώσει,
έτσι όπως ήμουν θυμωμένη μαζί σου ,
ευχήθηκα μέσα μου να πάρω σημάδι αν θα τα καταφέρουμε αυτό το "για πάντα"...
και σιγομουρμούρισες...
"ένα θα μαστε για πάντα εμείς........."
λες και διάβασες τη σκέψη μου.
λες και πράγματι ο θεός μου έστειλε το σημάδι που έψαχνα.
και σ'αγκάλιασα.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)